Nadat er drie basisspelers uit het vijfde waren vertrokken naar hogere teams, Jelle van Deemen, Frans van Wezel en Jan Bardie, moest het dream team (tweemaal tweede in de afgelopen jaren, zoals echte kampioenen betaamt steeds net een greep naast de prijzen doen) van de vorige jaren er rekening mee houden dat zo´n aderlating vele punten zou gaan kosten.
En die gedachte is niet vreemd want met een jeugdige onervaren speler (Yannick), een nieuwe speler uit het zesde van vorig jaar (Jos) en een nieuw clublid (Oscar) dit verlies opvangen lijkt een lastige opgave.
De eerste vier bordspelers van het vijfde koesteren allemaal een rating van boven de 1700, maar onze tegenstanders hadden dit ook. En als er op rating wordt ingedeeld en Peter Schut speelt bij de UVS'ers op bord 6 dan weet je tevoren dat UVS 3 (vorig jaar gedegradeerd uit de eerste klasse OSBO) een team heeft dat mee doet voor het kampioenschap.
Onze lagere borden hadden allemaal een rating van rond de 1600, niet erg imponerend dus. Iemand als Oscar is zelfs behept met een laat-middeleeuws getint extern ratinggetal, al doet zijn formidabele kennis van de openingstheorie ook anders vermoeden - vragen over de Slavische Vink in de nahand, de ultra-Orthodoxe variant van het Damegambiet, het Oost-Indisch of het Costa del Sol-gambiet in het Spaans? ... Vraag Oscar, uw partner in het kraken van schaakopeningen!
Er zijn van die dagen dat alles meezit. Maandag de 15de was zo´n dag.
Je zag Gerard puzzelen voordat hij de notatiebiljetten naast de borden ging leggen: hoe zal ik de indeling maken opdat we tenminste een kansje maken op een resultaat voor het team?
Fred, dankzij zijn enorme ratingsprong van vorig jaar op bord 1, Eric, relatief lage rating maar goed schaakverstand, op 2, Henk, degelijk en vrijwel altijd goed voor een halfje, dit jaar op 3 waar hij vorige jaren telkens op bord 5 speelde, Huub, gezegend met afgrondelijke schaakinzicht, op 4, Valentijn, ouderwetse klasse afgewisseld met gezellige blundertjes, op 5, Jos dan, reuzinnendoder, op 6, Oscar, nieuw en zeer gretig, op 7 en Yannick, onverstoorbaar en geconcentreerd, op 8.
Vanzelfsprekend kwam Huub weer als laatste aanzetten, maar hij had dit keer een goed excuus. Omdat zijn vriendin in Australië zit, moet hij zelf iedere dag koken (zo'n pizza komt niet vanzelf in de oven immers) en onwennig als hij daarin is, kost dit veel tijd. Zijn te laat op tijd komen werd geaccepteerd. Valentijn zag er trouwens ook keurig uit in zijn spencer, zo weggelopen uit de jaren vijftig, dat maakte meteen diepe indruk op zijn teamgenoten en tegenstander. Hierin schuilt een behartenswaardige les: het maakt niet uit of je kunt schaken of niet maar zorg er in ieder geval voor dat je eruit ziet als een goede schaker.
De uitslag aan het einde van de strijd in de Nijmeegse derby aller derbies geeft een beetje een vertekend beeld van het krachtsverschil. Sterker nog, wij kwamen goed weg.
Freds tegenstander werd zoals hij zei "overmoedig" en verloor een stuk en de partij. Neemt niet weg dat onze kopman een solide partij speelde en toe wist te slaan toen het kon en moest, een knappe prestatie tegen een sterke tegenstander. Eric werd enigszins verrast in de opening, kroop in de verdediging en tenslotte was de enige manier waarop tegenstander Lambert Hofman het nog kon proberen het plegen van een stukoffer. Eric keepte de zaak bekwaam, haalde het halfje binnen omdat winst er voor hem ook nooit in zat en gaat nu studeren op de Orang-Oetan in zijn natuurlijke leefomgeving.
Henk won doordat zijn tegenstander een stuk verkwanselde in iets betere stelling, al hoefde onze derde bordspeler nooit echt bang te zijn met zijn gezonde positionele stelling. Dit volle punt kwam evenwel een tik gelukkig binnen. Huub kwam weliswaar beter uit de opening maar toen ging zijn tegenstander gebruik maken van nota bene een eigen verzwakking en werd hij bijna geg-lijnd ... in tijdnood verdedigde onze man zich verbeten en de UVS'er gaf de partij uiteindelijk weg met een misplaatst torenoffer.
Valentijn zwijnde trouwens ook. Zijn tegenstander, Willem van Hulst, een sympathieke ex-SMB'er, had in Valentijns lijfvariant gewoon een paard kunnen winnen (hoe dit mogelijk is zullen we nooit weten, misschien maar goed ook), deed dit niet en moest daarna voor straf lijdzaam toezien hoe de ras-SMB'er toesloeg met kwaliteitswinst en de stelling koeltjes uitschoof.
Jos trof Peter-Jan Schut, ook al een schaker met een SMB-connectie. Dat winst op Martine Middelveld geen garantie hoeft te zijn voor goede resultaten tegen toekomstige tegenstanders bleek al heel rap. In de opening ging het helemaal mis en onze nieuwe aanwinst uit het zesde liet het zich wel heel erg lang bewijzen, spelend met een stuk tegen Dame. Als Jos nu snel Martine kan vergeten dan wordt het een echte aanwinst voor het 'dream team'.
Een grote verrassing was Oscar: hij remiseerde niet alleen, zoals bedacht door Gerard, maar won zijn partij nog ook! Dankzij een goed oog voor combinaties wist de ‘looker’ van het team zijn mooie positie met kinderlijk gemak te verzilveren. Gefeliciteerd jongen, met je eerste overwinning in het vijfde. Na afloop beweerde hij nog aan enige intimi: "Dit jaar haal ik minimaal 5 uit 7 in het vijfde." We wachten gespannen af.
Last not least Yannick, onze achtste bordspeler en invaller. Na wat dubieus openingsspel, gelukkig gaat hij hier onder leiding van Oscar aan werken, wist hij een betere stelling te bereiken en met een goede afwikkeling de partij naar zijn hand te zetten. Tegenstander Frans Nijenhuis, een oude rot van UVS, ruilde onterecht torens waarna een gewonnen pionneneindspel op het bord kwam. Yannick, klasse, jij mag vaker invallen.
Al met al een goede teamprestatie en, al had de score ook minder gunstig kunnen uitvallen, de overwinning was geen moment in gevaar. UVS, bedankt voor de punten en heel misschien tot volgend jaar. Who's next?
Valentijn & Huub
|
