home nieuws agenda interne competitie jeugd interactief over smb contact
schaakbeelden
links
openingen database
overzicht openingen
uitleg database

Oud vrouwtje met contrabas

Schaakbeeld 27, zaterdag 16 oktober 2010
Nee, er is geen sprake van een vergissing. Dit verhaal hoort wel degelijk in deze column thuis. Het kwam allemaal doordat ik bij wijze van uitzondering al heel vroeg op de fiets zat. Op weg naar werk aan conditieversteviging. Voor mij dook in de dichte mist plotseling een oud vrouwtje op, kaarsrecht lopend, een houding die niet bij haar geschatte leeftijd paste. De verklaring hing op haar rug: een groot contrabaskoffer. Ik was nieuwsgierig waar zij met die bagage al zo vroeg naar toe ging. Er was hier geen muziekschool in de buurt. Onopgemerkt volgde ik haar. Dat was niet zo moeilijk want ik fietste ellendig langzaam en zij had er in verhouding daarmee stevig de pas in.

Plotseling verdween zij in een lokaal wijkgebouw. Ik nam het risico dat mijn fiets zou worden gestolen en parkeerde die bij dat gebouw. Binnen verwacht je dan muziek te horen, maar het bleef daar weldadig stil. Zo stil als op een competitieavond van een schaakvereniging. Na enig rondzwerven door het gebouw zag ik haar plotseling weer. Ik had haar niet meteen herkend, omdat zij haar ruggerechter had afgelegd. Het koffer was opengeslagen, maar ik zag in geen velden of wegen een contrabas.

Wel andere muziekinstrumenten, enigszins vreemd vorm gegeven. Een trompet bleek vermomd als toren uit het schaakspel. De lopers hadden de gestalte aangenomen van fagotten. Die zette het vrouwtje zorgvuldig op de hoekvelden waar zij ze als lanceerinrichtingen voor lange afstandsraketten secuur richtte op mogelijke toekomstige koningsvelden aan het andere uiteinde van de diagonalen. De koning zette zich op zijn startveld met zijn contrabas, met naast zich een cello spelende dame. Ik was benieuwd naar de paarden. Toen die uit het koffer kwamen, leken ze het meest op vermomde saxofoons. Ik meende zelfs hun geluid te horen. De pionnen tenslotte leken vooral op een legertje fier rechtopstaande piccolo's, de kleinste fluiten van een orkest. In de partij die zou worden gespeeld zou ongetwijfeld muziek zitten.

Het vrouwtje had niet in de gaten dat er iets niet klopte in dit verhaal. De koning speelde contrabas, maar ik had geen contrabas gezien (en zeker geen twee), en er paste ook geen contrabas in haar contrabaskoffer nu die was volgestopt met schakende muziekinstrumenten en musicerende schaakstukken. Van deze misser trok het vrouwtje zich niets aan. Zij ging voor het orkest staan (of moet ik zeggen achter de schaakstukken zitten?), en probeerde ze op elkaar af te stemmen. Toen ik dat hoorde begreep ik pas hoe muzikaal wij schakers met zijn allen zijn. Jammer dat wedstrijdleiders elk geluid tijdens een partij in de kiem smoren.

Later op de dag zag ik het oude vrouwtje weer op straat lopen. Met haar contrabaskoffer op de rug. Kennelijk leeg, want zij liep nu krom, zoals paste bij haar leeftijd.

Vraag: wie is de oudste nog levende vrouwelijke schaker? Wie het weet mag de koffer hebben, als ik die tenminste nog eens tegenkom.

Tekst: Cas Aubel
Illustraties: Frans Drummen

Volgend schaakbeeld: Onder de tafel


wachtwoord vergeten?