|
|
|
|
Clash der generaties
De Toren 7 - SMB 5, zaterdag 11 december 2010 |
 |
|
|
Het team van SMB 5 speelde vrijdag 10 december tegen het team van De Toren 7 uit Arnhem. We wisten dat het team van De Toren 7 uit zeer jeugdige schakers bestaat. SMB 5 wordt nog al eens aangeduid als "het seniorenteam". Dus "een clash der generaties" zat er aan te komen.
Om kwart voor zeven was het verzamelen in café Groenewoud. Aangezien teamcaptain Willem Dentz verhinderd was (hetgeen heel zelden voorkomt, de theatervoorstelling waar hij naar toe moest moet wel heel bijzonder zijn) was er een invalster, te weten Ilona Sanders. We zouden met twee auto's naar Arnhem rijden. Jan Schillings en Evert Niessen waren de chauffeurs. Aangezien we op Evert moesten wachten, namen we (Peter, Jan, Ilona en ondergetekende) aan de bar alvast de strategie voor de speelavond door. Die strategie was volgens Peter simpel: winnen.
Het gezamenlijk leeftijdsverschil tussen SMB 5 en het team van De Toren was volgens onze inschatting ongeveer 270 jaar. Was dat nu een voordeel of nadeel voor ons? Daar kwamen we niet helemaal uit. Jan Schillings nam daarom wat peptalk voor zijn rekening ter aanmoediging voor onze strijdbaarheid. Ik citeer enige van zijn statements:
- de jeugd heeft de toekomst maar vanavond nog even niet..
- de jeugd heeft de toekomst maar wij het heden
Gesterkt door deze woorden vertrokken we tegen 19.00 uur richting Arnhem. Althans met 1 auto. Evert met bijrijder Henny Goverde liet op zich wachten en met achterlating van een boodschap in café Groenewoud hoopten we hen in Arnhem weer te treffen.
In de wijk Malburgen moesten we bij het grote scholencomplex Olympuscollege zijn. Na wat omzwervingen door dit gebouw (we hadden de verkeerde ingang) bereikten we de gezellige speelzaal. Hier troffen we onze teamgenoten Evert en Henny. De afgesproken strategie werd hen verteld en ze waren het er gelukkig helemaal mee eens.
Iedereen in de zaal had er zin in: een grote kerstboom in het midden, versieringen aan de wand en veel jeugdig enthousiasme. Aangezien we met verkorte speelduur speelden (105 minuten per persoon) kwam er al snel tekening in het geheel.
Peter was als eerste klaar. Hij speelde tegen de kleinste tegenstander, een vriendelijk jongetje dat niet stil kon zitten (ik zat er schuin tegenover) en dat met zijn flesje fris in hand en mond lekker zat te draaien, te schuiven en te keren op zijn stoel. Hij zat jeugd uit te stralen. Tussen zijn snelle drinks door deed hij, volgens Peter, verrassend goede zetten. De zware stukken, torens en dames beheersten het bord. Alle andere stukken waren er zowat af. Geen van beide spelers kon een vuist maken. De partij werd na 28 zetten remise. Stand: 0.5-0.5
Evert kon wel een vuist maken. Hij speelde een Caro-Kann en vertelde dat zijn partij een positieve draai kreeg toen hij kon inslaan met zijn dame op b2. Normaliter is hij daar huiverig voor want een pionwinst op die plek is volgens hem vaak schijn. Deze keer echter niet. Evert pakte het voortvarend aan en won gedecideerd. Stand: 1.5-0.5
Henny was vanaf het begin goed op weg in zijn partij. Zijn tegenstander gaf een vol stuk (een paard) weg op de 11e zet en dan is het natuurlijk lekker spelen. Henny wist het veroverde paard uit te bouwen naar een toren. Met zo'n materiaalvoorsprong is het een kwestie van uitspelen en vervolgens het punt incasseren. Hetgeen gebeurde. Stand: 2.5-0.5
Dan de partij van Jan. Hij was heel positief over zijn partij en had lekker gespeeld, zei hij zelf. Zijn tegenstander kwam onbeholpen uit de opening en kreeg zijn stukken niet goed ontwikkeld. Jan kon daarentegen goed combineren en wist de dame van zijn tegenstander te vangen. Toen was het natuurlijk snel gedaan. Stand: 3.5-0.5
Werd het nu een walk-over voor ons? Helaas niet. De jeugdige veerkracht van De Toren 7 kwam terug in de laatste 2 partijen. Wie werd daarvan de dupe?
Mijn eigen partij: Ik had wit en kwam prachtig uit een Siciliaanse opening. Al mijn stukken prima ontwikkeld en ik had druk op de stelling van mijn tegenstander. Heel, heel jammer overzag ik een cruciale pionwinst voor mij rond de 20e zet. Als je een vette kans mist en niet grijpt kan je tegenstander terugkomen. Zo ook nu. Het initiatief dat ik had ebde weg rond de 30e zet. Ergens ging het fout. Ik moest een toren geven tegen een loper en dit kwaliteitsverlies kwam ik gedurende de rest van de partij niet meer te boven. Ik verloor. Waar het nou precies mis ging weet ik, zo vers na de nederlaag, nog niet. Ik ga de partij nog eens met de computer analyseren maar ben uiterst teleurgesteld dat ik zo'n mooi gespeelde opening uit handen gegeven heb. Stand: 3.5-1.5
Ilona: Taaie partij was het. In de opening ging het niet goed voor Ilona. Ze verloor een pion. Lachend vertelde ze naderhand dat ze die openingszetten in het vervolg de Ilona-Titanic opening zal noemen. De zetten leverden weliswaar een zinkend schip op, maar het was volgens haar toch een leuke partij: stijlvol en met de nodige dramatische en spannende wendingen.
Haar tegenstander speelde gewoon goed en als je geen vat op het spel van je tegenstander kunt krijgen en je hebt je uiterste best gedaan is een lach daarna een prima relativering van de nederlaag. (Kwaliteit van Ilona, ik wou dat ik dat kon.)
Eindstand: 3.5-2.5 voor ons. Dit is de derde overwinning na drie speelrondes. We doen nog steeds nadrukkelijk mee voor de toppositie in de OSBO-competite. Genoten van het jeugdig elan, het was een plezierige avond. In de auto op de terugweg kwamen we tot de conclusie dat dit jeugdteam volgend jaar beslist al weer een stuk sterker zal zijn. Dat we ze dit jaar zijn voorgebleven geeft echter een goed gevoel.
Frans Drummen
|
|
|
| |
|
|
