Welkome revanche voor SMB 2 SOS

Bord 1: Bert Hogendoorn (1760) - Jelle van Deemen (1928) 0 - 1 "Deze keer mocht ik met de zwarte stukken spelen tegen Bert Hoogendoorn. Eigenlijk gebeurde er in de partij niet veel. Mijn tegenstander dacht in de opening misschien iets aan voordeel te kunnen halen en gebruikte hiervoor veel tijd. Er is zojuist 31... gxf5 gespeeld. Hierna volgt nog 32.gxf5 exf5 33.Te7 f4+ 34.Kf3 Lf5 35.Tg1 Le4+ 36.Kf2 Tf7 37.Te8+ Kh7 Maar hij gebruikte zo veel tijd, dat net toen de stelling een beetje los begon te komen, hij pardoes door de vlag ging."

Bord 3: Jeffrey van Eek (0) - Wilbert van Ham (1754) 0 - 1 "Bij een tegenstander zonder rating weet je het nooit. Als hij dan ook nog op bord drie zit, dan denk ik stiekem: 'Hij is vast niet de zwakste speler van het team, misschien is hij wel heel goed.' Tot overmaat van ramp speelt hij dan net die ene variant van de opening die ik niet ken, elke zet binnen een paar seconden. Ik werd zenuwachtig en had een kwartier nagedacht voordat hij zichtbaar tijd had gebruikt. Gelukkig draaide hij toen twee zetten om en verloor zo een loper. Daarmee was het nog niet voorbij. Hoewel in de analyse achteraf bleek dat ik mijn voorsprong vasthield, had ik in deze stelling toch echt niet door hoe ik mijn materiaal kon gebruiken en of niet alles veel te passief stond."

Bord 4: Jeroen Timmermans (1709) - Lodewijk Blom (1707) 0 – 1 Met een vrijwel gelijke rating zou dit op voorhand een spannend treffen moeten worden.Dat werd het helaas niet. We schuiven in het begin allebei onze stukken, slaan verder niets en wachten het even af. Natuurlijk heeft Zwart al een mooie pionnenstelling voor elkaar gekregen, maar dat moet allemaal te houden zijn aan die kant van het bord, was mijn oordeel. In de stelling van het diagram is zojuist 12... h6 gespeeld waarmee Zwart een minieme voorsprong weggeeft. Ik kan nu kort rokeren met een gelijke positie tot gevolg. Nee, dat kan niet, dat móét. Toch besluit ik voor de gewaagde optie te kiezen en lang te gaan. Het idee hierachter was om daarna met twee torens richting zijn koning te gaan staan, nadat ik met mijn g-pion en h-pion eerst de boel open probeer te breken. Zover komt het niet, want de rest van de partij moet ik alle zeilen bijzetten om de pionnenopstoot aan de andere kant van het bord verweer te bieden. Dat lukt niet en na ruim 3 uur spelen en nog maar een paar seconden op de klok, geef ik in een hopeloze positie op. Harde les geleerd: gewoon kort rokeren en op een later moment voordeel proberen te krijgen in plaats van te creatief willen zijn.

Bord 5: Jan Offringa (1680) - Eric de Ridder (1869) 0 - 1 "Omdat Frans Drummen deze avond niet kon, mocht ik voor hem invallen aan bord 5. Ik speelde met zwart tegen Jan Offringa. Lange tijd ging de partij gelijk op, totdat ik op zet 23 een pion won. Daarna speelde Jan een paar dubieuze zetten en kwam ik steeds beter te staan. Helaas verzuimde ik een paar keer de beslissende zet te spelen, zoals in het diagram. Wit heeft zojuist 36.Pc3?? gespeeld en ik antwoordde met 36... Tc2?, waar 36... b2!! direct wint. Een paar zetten kreeg ik een herkansing en opnieuw speelde ik niet de beste zet, waardoor de partij onnodig lang doorging. Mijn b-pion werd geruild voor Wits a-pion, maar ik kwam daarmee wel twee pionnen voor te staan. Toen ik nog een derde pion won met een leuke combinatie, vond Jan het wel genoeg."