|
|
|
|
SMB 5 in troosteloze ambiance onderuit
maandag 15 december 2008 |
 |
|
|
Een makkelijke voorbereiding is zeker niet altijd een voorbode voor een goed resultaat. Dat bleek afgelopen donderdag wel weer bij onze uitwedstrijd tegen Vriendschap Door Strijd (VDS) uit Beekbergen.
Ondanks dat ons team uit negen spelers bestaat, hadden we bij de eerste twee speelronden een invaller nodig. Eerst was Jaap Schuld bereidt om een keer te schaken in plaats van klaverjassen met zijn vrouw. En in de tweede ronde vond Jan Schillings het geen probleem om drie keer in één week te schaken. Beide nog steeds dank daarvoor! Gelukkig zaten we deze keer opgescheept met een luxeprobleem. Iedereen bleek een vrije avond te hebben en te kunnen spelen. Helaas zeggen de reglementen dat we maar met acht man mogen spelen, dus moest er eentje afvallen. Maar ook dit leverde niet veel problemen op. Jos wilde zich wel opofferen omdat hij al vier SMB-activiteiten had. Zelfs het vervoer was geen probleem. Frans en Jan zouden rijden. Frans zou wel iets later zijn, maar omdat zijn “snelheid nooit dezelfde is als op de bordjes” zou ook dat geen probleem zijn.
De opstelling maakte kostte me ook al geen moeite. Ondanks de harde nederlaag van de vorige keer besloot ik om geen veranderingen door te voeren, behalve dan dat Yannick Jos verving en Rijk Jan Schillings. Dat zorgde ervoor dat onze opstelling bestond uit: Frans, Yannick, Robin, Joost, Oscar, Rijk, Jan en ikzelf. Ondanks dat we op alle borden minder ELO-punten hadden, reisden we toch met een goed gevoel af naar Beekbergen. Wat kan er immers fout gaan met zo’n vlekkeloze voorbereiding?
Nou, heel veel kan ik vertellen. Het multifunctionele Dorpscentrum aan de Dorpsstraat in het dorpje Beekbergen bleek toch beter verborgen dan verwacht. Uiteindelijk konden we via een achterdeurtje, verscholen achter meerdere gebouwen, dwars door de peutercrèche de speelzaal bereiken. Gelijk weer schoot door mij heen (zoals bij bijna iedere speellocatie) in wat voor een fantastische locatie SMB ook al weer speelt. Telkens verlang je terug naar Café Groenenwoud met de prachtige houten borden, het lekkere bier, de zeer aardige barman Jeroen en vooral toch ook de gezelligheid die er altijd heerst. Het maakt SMB voor mij uniek voor zover ik kan beoordelen en ik kan me dan ook niet voorstellen ooit ergens anders te willen spelen.
Na een uur spelen leek de troosteloze ambiance door te werken in ons spel. Of kwam het door de kracht van de tegenstander? Feit was in ieder geval dat we al op een nederlaag aan het aankoersen waren, met Robin als dieptepunt. Via een onbegrijpelijke omweg belandde zijn Dame op a5, waarna de tegenstander deze heel makkelijk in kon sluiten. Robin probeerde het nog heel even, maar een kwartier later konden alle stukken weer terug in het plastic bakje. Maar ook op andere borden zag het er even later niet goed uit. Frans stond een Toren tegen een Paard achter, de niet geheel fitte Oscar keek ook tegen een achterstand aan, Jan kon na zijn Deense Gambiet niet de gewenste druk uitoefenen en ook ik stond een stuk slechter nadat ik Le7, 0-0 speelde in plaats van g6, Lg7, 0-0. Alleen bij Yannick, Joost en Rijk stond een redelijke stelling op het bord, maar echt beter stond geen van de SMB’ers.
Op de meeste borden werd er nog lang doorgespeeld, maar veel punten werden er niet behaald. Op alle borden waar we al minder stonden werd dan ook verloren. Frans stond redelijk remise uiteindelijk, maar zijn eerzucht om toch te winnen werd hem fataal. Oscar hoopte met een paardoffer nog goed tegenspel te kunnen krijgen, maar zijn tegenstander zag de beste tegenzet en maakte het uiteindelijk vrij makkelijk af. Jan wist nog wel wat leuke zetten te produceren die zeker nog wat dreigden, maar nadat zijn aanval op niets uitliep was ook deze partij gespeeld. Ik zelf leek nog lange tijd remise te kunnen behouden, maar mijn ultra verdedigende stelling hield uiteindelijk ook geen stand. Joost leek lange tijd af te stevenen op remise, maar een paar mindere zetten zorgden ervoor dat zijn tegenstander ook weer een vol punt rijker was.
Enige lichtpuntjes van de avond waren Yannick en Rijk. De eerste behaalde op bord twee een zeer knappe zege tegen hun teamcaptain Rob Armato. Het plan dat Yannick had uitgedacht tijdens de partij om te gaan winnen (“alles ervan rossen en toeslaan in het eindspel”) werkte perfect. Zo behield Yannick zijn 100% score. Rijk stond lange tijd een pion achter (en volgens Fritz maar liefs -5) maar als je 30 zetten lang de beste zet doet verdien je minstens een remise. Hij kreeg dan ook wat hij verdiende.
Met anderhalf bordpunt konden we weer terug naar Nijmegen. Terug ook naar de mooiste speellocatie van Nederland, waar we met de vijf jongeren onder ons nog even snel hebben genoten van een lekker Hertog Jannetje. Volgende keer mogen we eindelijk een keertje een thuiswedstrijd spelen. Eindelijk een kans om te laten zien aan een tegenstander hoe je schaken en gezelligheid echt kan combineren.
Roel Klein
|
|
| |
|
|
